31 października w Halloween 1983 roku na gruzach WARRIOR powstał HALLOWS EVE. W składzie Dave Stuart, Tommy Stewart, Skullator i Stacy Anderson nowy muzyczny twór miał spore szanse na awans do ścisłej thrash metalowej elity. Raz, że rozpoczęli swoją działalności w najlepszym dla tego gatunku okresie, dwa: ich dwuutworowe demo Tales of Terror przykuło uwagę Briana Slagela – szefa i założyciela Metal Blade Records, która, choć rozpoczęła swoją działalność zaledwie rok przed powołaniem do życia Hallows Eve, skupiała wokół siebie speed/ thrash metalową elitę na czele z potężnym z Slayer.

Brian Slagel był prawdziwym fascynatem nowej fali metalu. Dzięki swojej przedsiębiorczości sprawił, że wkrótce Metal Blade stało się znaczącym graczem na rynku muzycznym nie tylko w USA. Wydając doskonałą winylową kompilację Metal Massacre, wkrótce miał dostęp do niezliczonej ilości zespołów nowej ekstremalnej sceny. Pierwsza z serii kompilacji Metal Massacre została wdana w roku 1982, zawierała m.in. utwór Metallica – Hit the Light.

Składanka ta zyskała ogromne zainteresowanie całej sceny, ponieważ promowała młode zespoły tworzących nowe podgatunki metalu. To tu zaistniały po raz pierwszy Slayer, Tyrant, Abattoir, Attacker, Omen, Trouble, Metallica, Metal Church ,Overkill etc..

Wkrótce zaczęły napływać nagrania również spoza USA. Tak trafił na V edycję Metal Massacre Voivod i Hellhammer.

W końcu na VI edycji objawiony światu został HALLOWS EVE, który trafił tu ze swoim szlagierem Metal Merchants. Warto również zaznaczyć, że na vol. VI trafiło kilka młodych wtedy zespołów, które z czasem w znaczący sposób odcisnęły swoje piętno na tamtejszej scenie. Mowa o Possessed, Nasty Savage i Dark Angel.

Tommy Stewart wspomina w jednym z wywiadów spotkanie z szefem Metal Blade:„Brian przyszedł dokładnie we właściwym czasie i nas wyprowadził. Był częścią naszego zespołu i grał w innych zespołach jako C.O.C.

Zachowywał się jak gospodarz programu lub przywódca cyrku mówiący światu: <Hej, spójrz na to> lub <Sprawdź tych gości>. Podobnie jak P.T. Barnum mówiący: <Zobacz, co znalazłem!>. Wyprodukował także <Death And Insanity> i myślę, że jest to jeden z powodów, dla których ten album jest dziś uważany za klasyczną definicję thrashu”.

Nie ulega wątpliwości, że Brian Slagel był niezwykłym wizjonerem, mającym nosa do kapel, które miały szanse rozpętać w tamtym czasie metalową rewolucję.

12 lipca 1985 trafia na półki sklepowe debiut HALLOWS EVE zatytułowany jak ich pierwsze demo: Tales of Terror.

Album absolutnie nieoszlifowany, dziki i nieokiełznany. W skuteczny sposób przykuł uwagę spragnionych takich dźwięków headbangersów. Nie powinno nikogo dziwić, że materiał dość szybko zyskał uznanie Podziemia, a utwory takiej jak Plunging to Megadeath, Outer Limits, Valley of the Dolls czy fenomenalny Metal Merchants z czasem stały się klasyką gatunku.

Kupiłem ten album na jednej z giełd w Katowicach. Nie znałem wtedy jeszcze tego zespołu, ale kolega, który zachwalał ten album, napomknął, że grają podobnie do Blessed Death, który bardzo lubiłem.

Oba debiuty mają trochę wspólnych cech, choć kiedy kupowałem ten album, spodziewałem się nieco innej muzyki. Tak czy inaczej, zawartość Tales Of Terror bardzo przypadła mi do gustu.

Wracając do tego materiału po latach, cały czas jestem pod wielkim wrażeniem tego albumu. Wokale Stacy Andersena na Tales Of Terror są jedyne w swoim rodzaju. Jedyną osobą, która w tamtym czasie mogła konkurować ze Stacy’em, to Larry Portelli z Blessed Death obaj panowie miel podobny styl śpiewania i podobną skalę głosu.

Po udanej trasie koncertowej, podczas której zespół otwierał koncerty Slayer promującego w tamtym czasie swoje wiekopomne dzieło Hell Awaits i niezwykle entuzjastycznym przyjęciu debiutanckiego albumu zespół zaczął jeszcze intensywniej pracować nad nowymi utworami.

Na efekt ich pracy nie trzeba było długo czekać. Oto 31 sierpnia 1986 roku przyszedł czas, by przypomnieć światu o istnieniu HALLOWS EVE nowym niezwykle udanym albumem Death & Insanity. Materiał został zarejestrowany tym razem w JBS Recording Studios.

Nowy materiał HALLOWS EVE to już nieco inna, bardziej przemyślana muzyka. Słychać tu znacznie większą ogładę muzyków. Nowe aranżacje są znacznie bardziej wymagające, a całość brzmi potężniej.

Nowe oblicze zespołu utraciło ten pierwotny speed metalowy pierwiastek na rzecz bardziej technicznego riffowania. Death & Insanity to już w 100% wysokich lotów Thrash Metal, na miarę Overkill czy Anthrax.

Warto również nadmienić, że w roku 1986 utwór Lethal Tendency z albumu Death & Insanity trafia na ścieżkę dźwiękową do filmu Rivers Edge.

Wydawałoby się, że już nic nie zatrzyma rozpędzonej machiny HALLOWS EVE na drodze w osiągnięciu komercyjnego sukcesu. Tym bardziej że tym razem zespół znacznie więcej koncertuje. Death & Insanity osiągnął znacznie lepszy wynik sprzedaży, niż miało to miejsce w przypadku Tales Of Terror. Wszystko wskazywało na to, że kierunek obrany przez zespół jest właściwy.

Numery takie jak Lethal Tendencies, Death and Insanity czy niszczący do dzisiaj Plea of the Aged zwracają uwagę. Na płycie pojawia się również niespełna 30-sekundowy akustyczny numer Obituary. Wcześniej tego typu liryczne gitarowe tematy pojawiły się na Ride The Lighting – Metallica i Bonded By Blood – Exodus, co dowodzi, że zespół bacznie obserwował co dzieje się na scenie i starał się cały czas podnosić sobie poprzeczkę, by nie odstawać od peletonu.

Wiele osób bacznie śledziło poczynania HALLOWS EVE, oczekując na kolejny album zespołu. Zwykle trzeci album jest tym najważniejszym w dyskografii każdej kapeli. Dlatego z nowym materiałem HALLOWS EVE wiązały się spore oczekiwania i kiedy 23 marca 1988 ukazał się album zatytułowany Monument, wiele osób skierowało uwagę na ten band.

Niestety tytuł nie pokrywał się z zawartością tego krążka, który w ostatecznym rozrachunku okazał się nieco rozczarowujący. Nie pomógł nawet cover Queen – Sheer Heart Attack. Monument posiadał co prawda kilka dobrych kompozycji, jak chociażby otwierający całość Speed Freak, całkiem dobrze radziły sobie również takie numery jak The Mighty Decibel czy Pain Killer, ale muzycznie było to już zupełnie inne granie. Pamiętajmy, w roku 1986 ukazało się kilka bardzo ważnych płyt – albumów, które dość mocno zdystansowały całą masę naśladowców do niedawna depczących tym zespołom po piętach. Niestety HALLOWS EVE na Monument utraciło siłę przebicia.

Zbyt wielka konkurencja nie pomagała w tym na pewno. Brak motywacji do dalszego działania oraz wystarczającej determinacji sprawia, że zespół znacznie wyhamowuje pęd działania. W roku 1990 próbuje rozpaczliwie coś jeszcze robić, ale demo, które udało im się wtedy nagrać, przechodzi bez echa. HALLOWS EVE milknie na 14 lat po to, by w roku 2004 wypuścić 2-utworowe demo Evil Offerings. Następnie rok później wydaje kolejny album Evil Never Dies, który okazje się gwoździem do trumny.

Ten materiał nigdy nie powinien się ukazać pod nazwą HALLOWS EVE, to zdecydowanie największa skaza w dyskografii tego zespołu. Wydaje się, że HALLOWS EVE wyciągnął wnioski z tego błędu, by w roku 2008 wydać The Neverending Sleep, który jest wyraźnym powrotem do staroszkolnego stylu zespołu. I choć The Neverending Sleep trudno zestawiać z dwoma pierwszymi albumami zespołu, to jednak już z powodzeniem ten krążek może konkurować z Monument.

W roku 2017 zespół wydał jednoutworową epkę, po czym zamilkł.

Jak widać, powroty za grobu nie zawsze są udanymi. Tak czy inaczej, HALLOWS EVE na stałe zapisało się złotymi zgłoskami w historii Thrash Metalu swymi wiekopomnymi dziełami Tales Of Terror i Death & Insanity. Kto wie, może lepiej byłoby dla nich, gdyby zakończyli swoją działalność właśnie po Death & Insanity?

Jedno jest pewne – ich początkowa twórczość nie pozostawia złudzeń, że HALLOWS EVE miało to coś i mogło osiągnąć znacznie więcej, gdyby nie rozmiękczenie swojej muzyki.

NecronosferatuS