Na pewno wszyscy pamiętacie, jak wielki wpływ na metalową scenę wywarł debiut DEICIDE i choć wtedy death metal już od kilku lat miał ugruntowaną na scenie mocną pozycję, tak naprawdę dopiero dwa albumy rozpętały prawdziwe piekło na ziemi… Pierwszy to wydany w 1989 roku „Altars Of Madness” MORBID ANGEL, a drugi, to omawiany debiut DEICIDE, wydany kilka miesięcy po premierze wcześniej wymienionej załogi Treya Azagthotha. Oba materiały porażały swoją siłą, choć w przypadku DEICIDE było to znacznie bardziej porywcze i bestialskie granie. To, w jaki sposób ten band siał muzyczne zniszczenie, zapierało dech w piersiach.

            Wydawało się, że ten zespół jest prawdziwie opętany przez czyste Zło!!!!!!!!!!!!!!!! Było w tej muzyce coś niezwykle pociągającego, dlatego nie dziwi, że niezliczone tłumy ludzi wielbiły w tamtym czasie oba zespoły.

            Było to zjawiskowe, co chwilę spotykałem na ulicy ludzi w koszulkach DEICIDE i MORBID ANGEL; wszyscy mówili tylko o tych zespołach. Cała masa kapel grających do niedawna thrash metal, pod wpływem tych dwóch załóg zaczęła grać brutalniej. DEATH METAL zainfekował umysły tysięcy maniaków metalu.

            Polska Scena Death Metalowa przeżywała w tamtym czasie prawdziwy rozkwit. Kapele typu VADER, BETRAYER, ARMAGEDON, MAGNUS, IMPERATOR i cała masa innych zespołów z dumą niosła Death Metalowy Sztandar, to było coś niezwykłego nie tylko w Polsce. DEATH METAL święcił triumfy na całym świecie i choć sam gatunek zaznaczył swoją obecność na początku lat 80. za sprawą m.in. takich załóg jak MASTER czy POSSESSED, to tak naprawdę dopiero końcówka dekady przyniosła prawdziwą popularność Death Metalu, który okazał się w tamtym czasie najprężniej rozwijającym się nowym podgatunkiem muzyki metalowej.

            Pamiętam pierwszy występ MORBID ANGEL w Polsce we wrocławskiej Hali Stulecia, 31 maja 1991 roku, gdzie obok MORBID ANGEL wystąpiły SADUS, UNLEASHED i nasz DRAGON. To, co działo się wtedy na tym koncercie, przechodzi ludzkie pojęcie; aż trudno uwierzyć, że muzyka może wzbudzić u ludzi takie ekstremalne emocje – to było istne szaleństwo.

            Pierwszym koncertem DEICIDE w naszym kraju miała być pierwotnie bodaj III Edycja Death Metal Fest: dwa koncerty, w Katowicach i w Poznaniu. DEICIDE miało wystąpić razem z ATROCITY, DISMEMBER, GOREFEST, IMPERATOR, OBITUARY i SPARAGMOS. Nie pamiętam już, ale zdaje się ostatecznie DEICIDE nie wystąpiło na tym festiwalu, nawiedzając nasz kraj po raz pierwszy dopiero w 2011 roku. Była to niepowetowana strata, bo DEICIDE na początku swojej działalności miało tu najwięcej zagorzałych fanów, a ich muzyka była niemal czczona. Zespół bardzo szybko obrósł legendą, był to czas jeszcze bez Internetu, wielu fanów czerpało wiadomości z podziemnej prasy czy też korespondencji. Wielu też ludzi puszczało wodze swojej fantazji, opowiadając niebywałe historie o Glenie i jego deklaracjach pozbawienia się życia w wieku chrystusowym – to znowu zaowocowało innymi plotkami i tak tworzyła się aura niesamowitości wokół zespołu, rozpalając do czerwoności wyobraźnię jego fanów.

            Zanim udało mi się dotrzeć do materiałów AMON, usłyszałem po raz pierwszy debiut DEICIDE – zrobiło to na mnie ogromne wrażenie, emanowało czymś tak złowieszczym i mrocznym, że szok.

            Debiut Amerykanów miał w sobie ogromny potencjał i był jednym z brutalniejszych dzieł gatunku; potężne brzmienie, nietuzinkowe riffy i wyjątkowy wokal Glena, który zastosował po raz pierwszy nakładane ścieżek wokalnych na siebie – zrobiło to na wszystkich niezwykłe wrażenie. Poza muzyką zespół miał bardzo charyzmatyczny wygląd, szczególnie na scenie, gdzie Glen występował w umazanej krwią, oćwiekowanej zbroi z wypalonym krzyżem – nie umknęło to nikomu.

            DEICIDE było prawdziwym wyrazem buntu przeciwko chrześcijańskim wartościom, to kopniak w twarz wszystkiemu, co święte; prawdziwie antychrześcijański manifest i CZYSTE ZŁO!!!

            Ekipa Glena w tamtym czasie odcisnęła spore piętno na całej metalowej scenie, to było do bólu szczere granie, przesiąknięte diabelską energią – brutalność zmieszana ze skrajnie muzyczną ekstremą, to musiało wstrząsnąć słuchaczami, z łatwością łamiąc kości tych, którzy nie byli gotowi na satanistyczne objawienia DEICIDE.

            Mimo iż już od dłuższego czasu uskuteczniałem z ludźmi tape trading, trafiłem dość późno na materiały demo Amon – Feasting the Beast. Było to bodaj czas chwilę po wydaniu Legion, niestety kopie tych dem były tragiczne. Dlatego, kiedy ukazało się oficjalnie wydanie CD Amon: Feasting the Beast byłem prawdziwie wpiekłowzięty, to do dziś mój najbardziej ulubiony stuff DEICIDE: surowe, niewypolerowane brzmienie ze sporą dawką Darkness Descends DARK ANGEL powala mnie do dzisiaj. Słuchając tego demo, uświadomiłem sobie, jak wiele inspiracji czerpał DEICIDE właśnie z DARK ANGEL/ SLAYER, ale wyniósł to na znacznie wyższy poziom ekstremy. Gitarowe riffy braci Hoffman do dziś sprawiają, że słucham tych materiałów z pozycji kolan.

            Legion wydany w 1992 roku to cały czas ten sam niebiorący jeńców zespół, niespełna 29 minut bestialstwa, to istna nawałnica wściekłości ze sporą dawką bluźnierstwa. Sama muzyka jest tym razem znacznie bardziej technicznie zaawansowana: połamane rytmy, sporo dzieje się na płycie, a przy tym jest to do bólu brutalne. Słucha się tego do dziś z wielką przyjemnością.

            To był doskonały czas dla tego zespołu. Wymienione materiały DEICIDE zawsze będą kojarzyć mi się z niezwykłą pasją i zaangażowaniem, to muzyka buntowników, tak nam wtedy bliska – to dzięki tej właśnie muzyce czerpaliśmy siłę.

NecronosferatuS